- زبان موی کردن (دَ تَ / تِ کَ دَ)
کنایت از باریکی سخن. موی شکافی در سخن:
چاکر بثنا زبان کند موی
تا موی به امتحان شکافد.
خاقانی
چاکر بثنا زبان کند موی
تا موی به امتحان شکافد.
خاقانی
معنی زبان موی کردن - جستجوی لغت در جدول جو
پیشنهاد واژه بر اساس جستجوی شما
(دَ / دُ تَ دَ)
لغت نامه دهخدا
سلق. (دهار) (ترجمان القرآن). زبان بازی کردن. شوخی و گستاخی کردن در سخن. بی باکانه سخن گفتن:
سعدی دلاوری و زبان آوری مکن
تا عیب نشمرند بزرگان خرده دان.
سعدی.
هنر بیار و زبان آوری مکن سعدی
چه حاجتست که گوید شکر که شیرینم.
سعدی.
، سخنوری: عالم راستکار در پیش اسکندر بحجت زبان آوری میکرد. (مجالس سعدی ص 20). رجوع به زبان آور و زبان آوران و زبان آوری شود
سعدی دلاوری و زبان آوری مکن
تا عیب نشمرند بزرگان خرده دان.
سعدی.
هنر بیار و زبان آوری مکن سعدی
چه حاجتست که گوید شکر که شیرینم.
سعدی.
، سخنوری: عالم راستکار در پیش اسکندر بحجت زبان آوری میکرد. (مجالس سعدی ص 20). رجوع به زبان آور و زبان آوران و زبان آوری شود
(قُ چِلْ لَ / لِ کَ دَ)
لغت نامه دهخدا
مانند زبان موی درآوردن. برای مقصودی زیاد سخن گفتن:
شد زبانم موی و شد مویم زبان
از تظلم این چه بیداد است باز.
خاقانی.
گرچه ز افغان مرا با تو زبان موی شد
در همه عالم منم موی شکاف از زبان.
خاقانی.
زبانش موی شد وز هیچ روئی
بمشکین موی درنگرفت مویی.
نظامی.
و رجوع به زبان شود
شد زبانم موی و شد مویم زبان
از تظلم این چه بیداد است باز.
خاقانی.
گرچه ز افغان مرا با تو زبان موی شد
در همه عالم منم موی شکاف از زبان.
خاقانی.
زبانش موی شد وز هیچ روئی
بمشکین موی درنگرفت مویی.
نظامی.
و رجوع به زبان شود